Eigenlijk wilde ze naar huis. De nieuwe pumps begonnen pijn te doen aan haar voeten. Het waren ook, zoals haar beste vriendin ze noemden, `zitschoenen’.  Maar ja, het was een netwerkborrel met statafels. Dat werd geen zitten. In het begin had ze nog wat geleund op zo’n tafel, maar het was inmiddels behoorlijk druk geworden en er stonden veel mannen. Daar kon ze toch niet zomaar bij gaan staan?  Ze waren hard aan het lachen en praten. Wat zouden ze wel niet denken als zij daar zomaar bij kwam staan? Wat moest ze met hun bespreken? Ze zou hun gesprek ook onderbreken.

Het was erg warm geworden en het derde glas wijn begon naar haar hoofd te stijgen.

Eigenlijk had ze een hekel aan die netwerkevents. Er waren altijd van die `macho’s’ die aan het bluffen waren en die alleen maar `gezien’ wilden worden.

Haar nieuwe schoenen voelden als `zitschoenen’

Ze was uitgenodigd door haar buurvrouw die haar eigen onderneming heeft. Ze waren in de straat wel eens aan de praat geraakt. Toen ze aangaf dat ze niet wist wat ze eigenlijk wilde, in haar baan, met haar leven, had de buurvrouw haar gevraagd of ze eens mee wilde naar een netwerkborrel. Daar zou ze geïnspireerd worden en interessante contacten kunnen leggen.

De buurvrouw had haar al snel na binnenkomst aan een directeur van een uitzendbranche  voorgesteld. Hij leek aanvankelijk wel geïnteresseerd maar dat werd al snel minder.  Ze voelde zich klein bij een man van dat kaliber en kwam niet goed uit haar woorden. Ze wist ook niet meer zo goed wat ze hier kwam doen tussen al die succesvolle mensen. Hij leek niet geïnteresseerd in haar en keek verveeld om zich heen. Hij zei dat hij iemand zag die hij moest spreken en nam gehaast afscheid.

Ze kon zich wel voor haar kop slaan. Waarom had ze hem niet gevraagd of hij haar kon helpen met een nieuwe baan? Dat is toch wat ze wilde?  Ze had minstens zijn visitekaartje kunnen vragen. Maar ja, ze wilde hem niet meteen op zijn nek zitten. Ze zou het wel aan haar buurvrouw vragen. Dan kon ze altijd nog besluiten of ze hem ging benaderen.

En wat had ze eigenlijk te bieden? Ze had lang in marketing functies gewerkt en was, toen haar eerste kind geboren werd, er jaren tussenuit geweest. Toen ze weer was gaan werken, had ze parttime baantjes vervuld als secretaresse. Dat stelde niet zoveel voor. Ze was ook de jongste niet meer.

Wat deed ze hier eigenlijk? De twijfel begon toe te slaan en ze begon zich onzeker te voelen.

`… en nu wil ik alles over jou weten…’

Ze probeerde onopvallend op haar horloge te kijken. Ze was nog geen uur binnen. De gedachte lonkte om onopgemerkt te vertrekken. Opeens voelde ze een hand op haar schouder. `Dit is ze nou, die getalenteerde dame waar ik het over had. Mag ik je voorstellen aan Stella? ‘ Mijn buurvrouw stond lachend naast me met een vriendelijk ogende man, een veertiger.

Ze voelde zich meteen op haar gemak. `Wil dit talent nog wat drinken, ik zie dat je glas leeg is? Hij zag er sympathiek uit, droeg mooie jeans, een modern overhemd en opvallende schoenen.

Toen hij terugkwam met twee glazen wijn, zei hij, `En nu wil ik alles over jou weten. Ik hoor van je buurvrouw dat je veel werkervaring hebt, daarnaast een gezin runt met twee kinderen en er altijd flitsend uitziet. Nou, over dat laatste heeft ze geen woord gelogen. Wat een fantastische pumps trouwens! ‘

Het onzekere gevoel van 5 minuten daarvoor en alle vooroordelen over mannen en netwerkborrels waren als sneeuw voor de zon verdwenen. De pumps leken geen pijn meer te doen en ze voelde zich zo fris als een hoentje. Toen ze enthousiast begon te vertellen, zag ze de waardering in zijn ogen…

Veel vrouwen zijn gewend om zichzelf te `downgraden’ en scheppen niet graag op over hun talenten en successen. Er is veel over gezegd en geschreven. Vrouwen zijn te bescheiden en kunnen zelf hun positie verbeteren door het heft in eigen handen te nemen.

Vooroordelen, over jezelf of anderen, daar is niemand beter van geworden. Overboord ermee! Focus op het verbeteren van je positie door het heft in eigen handen te nemen.