Vrouwendag is voor de eerste keer zonder haar. Vrouwendag zal altijd met haar zijn. Ruim 8 maanden geleden alweer was het haar laatste dag, 86 jaar oud. In die 8 maanden ben ik na gaan denken wat ze voor mij betekent.

Een rolmodel, mijn grote rolmodel, mijn liefste rolmodel.

Op de FaceBook pagina van mijn broer kom ik een video tegen die ik van haar maakte met mijn telefoon. Ze staat met een glas champagne in haar hand. Champagne, we vierden namelijk zo vaak als het kon het leven met elkaar. Ze kijkt me aan en lacht terwijl ze vrolijk zingt.

Ze zingt op haar grappige en gekke manier een niet bestaand liedje. Ik daag haar uit en we moeten beiden lachen. Ze vraagt `en nu als een dame?’ en gaat dichter bij me staan met een `serieuze’ blik. `Nu als een dame’ zegt ze terwijl ze poseert. We proesten het beiden uit van het lachen.

Ze is niet meer bij me. Ze is altijd bij me.

Ze zegt nog steeds van alles tegen me. `Geniet!’, `Werk gaat voor het meisje’ (lees: zorg dat je financieel onafhankelijk bent), `Doorzetten’, `Blijf een mooi wijf’ (lees: blijf je altijd verzorgen, doe je mooie kleren aan, je oorbellen in, je hakken aan en make-up op je gezicht), `Wees als een kerel maar blijf een vrouw’ (lees: niet miepen).

Ze zou ook zeggen dat mijn broer en ik niet moeten treuren dat ze er niet meer is, dat we goed voor elkaar moeten zorgen.

Dank je wel, mijn allerliefste en mooiste rolmodel met de grootste humor. Ik zet je lessen voort en zal al die vrouwen om me heen laten zien hoe je een (veel) leuker en mooier leven kunt leven. Als een dame.