De Sisters die ik in mijn praktijk ontmoet hebben vaak helemaal geen moeite met geven. In tegendeel! Ze komen bij mij omdat het ergens wringt. Ze geven (veel) (te)veel. Herken je dat Sister? Ze geven en geven, staan altijd klaar, doen even dit en dat. `Effetjes’, tussendoor. `Tuurlijk! Doe ik voor je!’. Wij Sisters staan er toch immers bekend om dat wij zo geniaal zijn in multitasking? We zijn eigenlijk (een soort van) Superwoman. Een vrouw die overal een oplossing voor heeft en voor iedereen op elk moment klaarstaat en voor wie niets teveel is. Ze heeft een prachtige mooie rode cape. Wanneer deze Supersisters bij mij komen, doen ze hun rode cape even af en hangen het aan de kapstok. De cape ziet er vaak niet meer zo fris uit. Het rood is verkleurd. De cape is gekreukt en heeft slijtage plekken. Ze vertellen mij dat ze doodmoe zijn. Ze vertellen mij dat ze `zo’ niet meer door kunnen, nee, niet meer door wíllen gaan.

Ik ga dan altijd terug naar het begin. Wat waren je dromen ook alweer, wat wilde je werkelijk? Durf je wel te ontvangen? Wanneer heb je voor het laatst een compliment ontvangen? Daadwerkelijk ontvangen door de gever te bedanken? Vond je je `mooie jurk’ ook zo mooi, of zei je dat het maar een koopje was, of dat de jurk al zo oud was?

Denk er eens over na? Ik weet zeker dat toen je een klein meisje was, je straalde toen je complimenten kreeg over je mooie jurk. Wat is er onderweg gebeurd Sister?

Waarom zijn we dit `onderweg’ vergeten, wij `Goddesses’? Waarom ontstaat er een struggle en schaamte, dat we het niet waard zouden zijn. Die schaamte staat recht tegenover wat we echt wensen. We zijn zo goed in geven en dat is een kwaliteit, een gave, iets om te koesteren. Echter, als het geven uit balans raakt omdat we niet (meer) kunnen ontvangen, dan gaat het wringen.

Geven is masculien en ontvangen is feminien (en hoeft niet gekoppeld te zijn aan gender). Hoe zit dat dan? Misschien dat we in deze masculiene wereld ons hebben getraind in geven en niet in ontvangen. Als het afleren van ontvangen je dromen, visie en dat wat je werkelijk wenst in de weg staat, dan zullen deze ook nooit werkelijkheid worden.

Realiseer je je wat je eigenlijk zegt wanneer je beweert; `Ik ben niet (goed) genoeg’, `Ik ben het niet waard’, `Dat gaat mij nooit lukken’? Realiseer je je wat er dan gebeurt? Wanneer heb je voor het laatst nagedacht over je dromen, over dat wat je werkelijk wenst? Geloof je dat het mogelijk is? Dat het mogelijk is voor jou? Ben je het waard? Wat is er gebeurd tussen de droom en het niet durven ontvangen? Tussen het kleine meisje met haar mooie jurkje en de volwassen vrouw die je nu bent?

Als je je droom weer hebt gevonden, dan weet je dat je alles mogelijk is, ook voor jou!

Misschien een mooi moment zo aan het einde van het jaar om na te denken over welke dromen, visies en wensen jij ook al weer had. Wat wens je voor jezelf? Ben je klaar om te ontvangen? Als je er klaar voor bent, zul je nog verbaast zijn wie en wat er allemaal op je pad gaat komen.

Ik wens je veel mooie dromen toe.