Het boek “Onzichtbare vrouwen” van Caroline Criado Perez gaat over de onzichtbare positie van de vrouw in onze maatschappij. Onzichtbaar? WAT?? Ik beloof je dat wat je gaat lezen vanaf nu er alleen maar erger op wordt, niet beter.

Caroline vat het allemaal samen in het laatste hoofdstuk van haar boek, het Nawoord. Dus als je geen zin hebt om dit geweldige boek te lezen, lees dat dan of laat mij het nawoord weer voor je samenvatten. Ik waarschuw je wel, het wordt gruwelijk, oftewel afschuwelijk.

Dames, er zijn drie bepalende factoren (en een vierde `bonus’) in de relatie tussen de vrouw en de wereld.

# 1 – Het vrouwelijk lichaam blijft onzichtbaar

WAT?? Ja, je leest het goed. Ons lichaam is en blijft onzichtbaar!  Wanneer er dingen ontworpen worden, wordt er niet gedacht aan ons, c.q. aan het vrouwenlichaam. En als je denkt, dat zal toch wel meevallen!? Nou, ik dacht het niet! Veiligheidskleding (zoals schoenen, hesjes, handschoenen) is te groot (want gebaseerd op het mannenlichaam). Telefoons laten wij te vaak uit onze handjes vallen, want ze zijn te groot voor onze handen. Medisch onderzoek wordt gedaan op, juist, op het mannenlichaam. Do I need to say more?

#2 – De zichtbaarheid van het vrouwenlichaam – seksueel geweld van mannen tegen vrouwen

HMMM?? Dus we blijven onzichtbaar en zijn aan de andere kant heel erg zichtbaar (voor mannen)? Ja, dat klopt helemaal. Het gaat hier, zo zegt Caroline Criado Perez, `niet om sekse, maar om gender, om de betekenis die de maatschappij aan het lichaam van mannen en vrouwen heeft toegekend.’  Ik moet eerlijk toegeven dat ik dit een paar keer moest lezen om tot me te laten doordringen wat hier gezegd wordt. Caroline geeft een paar treffende voorbeelden van de betekenis in onze maatschappij van het vrouwenlichaam. Zit je stevig op je stoel? Het is dus iemand;

• om over te kletsen
• om na te fluiten
• om achterna te lopen
• om te verkrachten
• die je eten klaarzet (Kent u deze (van Sire) nog?: `Wie is toch die man die op zondag altijd het vlees komt snijden?)
• die de luiers verwisselt
• die de troep opruimt
• die met kerst en verjaardagen een kaartje stuurt
• die voor je zorgt als je ziek bent

OKAY, OKAY, you’ve got the picture!

#3 – Onbetaalde zorgtaken

Misschien ben je er aan gewend (geraakt), aan die taken die je elke dag doet, de onbetaalde zorgtaken. We zijn er aan gewend, en daar gaan we weer, omdat we zo worden opgevoed. Doordat `we in het meisje de vrouw zien, zal ze worden grootgebracht als degene die de functie verwacht en aanvaardt’.  Ik had je beloofd dat het GRUWELIJK AFSCHUWELIJK zou zijn!

#4 – De smoezen

En als je dacht dat het niet GRUWELIJKER kan worden? Nou, ga hier even goed voor zitten. De meest opmerkelijke smoes is het feit dat de vrouw te complex zou zijn om in statistieken weer te geven. We hebben teveel afwijkingen (ten opzichte van wie?), we menstrueren te vaak (wat weet een man daar nou van?) en we produceren teveel hormonen. JA, je leest het goed! Om nog maar niet te spreken van ons reis- of werkgedrag of ons hoge stemgeluid. We zijn atypisch, afwijkend, verkeerd. `Waarom lijkt een vrouw toch niet meer op een man?’.